Horen zonder je vast te klampen

Dit korte verhaal uit China gaat feitelijk over wat in oude geschriften het ‘innerlijk geluid’ wordt genoemd, dat zich in tien verschillende vormen aan de mens kan voordoen. Wie ‘last’ heeft van het verschijnsel dat tegenwoordig Tinnitus wordt genoemd, kan deze wijze raad wellicht gebruiken.

Verhaal over kabaal

Elke keer opnieuw wanneer ik Miao Feng opzocht in zijn hut, stoorde mij het geloei van de wind en het bulderende geluid van stromend water aldaar. Maar hij leek er in het geheel geen last van te hebben; ik vroeg hem hoe dat mogelijk was.
Hij antwoordde: “De ergernis die jij voelt wordt voortgebracht door je eigen geest. Je wordt het geluid gewaar en interpreteert het als lawaai. Je zou er beter aan doen te luisteren zonder oordeel en je volledig te concentreren op het luisteren zelf, zodat er geen gedachte meer kan opkomen. De ouden zeiden dat wie hoort zonder zich vast te klampen, dat wie naar geluid kan luisteren zonder daarbij te denken, spoedig de al-omvattende wijsheid zal bereiken.”

In de hoop mij deze techniek eigen te maken, ging ik elke dag naar de houten brug en probeerde naar het water te luisteren, zonder daarover na te denken of aan iets anders te denken.


Aanvankelijk hoorde ik alleen maar lawaai. Mijn geest bleef denken, er iets van vinden. Maar na wat langer volhouden begon mijn geest rustig te worden.
Toen, op een dag, toen de gedachten niet meer als water in mij omhoog rezen, raakte ik zo verzonken in het geluid dat ik mijzelf vergat. Het lawaai en ikzelf bestonden niet meer. Diepe vrede omhulde mijn geest.

Wanneer ik na deze ervaring een geluid hoorde dat mij vroeger geïrriteerd zou hebben, hoefde ik mij alleen maar te concentreren op het geluid zonder dat in mijn geest te overdenken, om opnieuw in diezelfde serene toestand terecht te komen.

– Chinese Zenmeester Han Shan

Het Innerlijk Geluid

Lees: Luisteren naar je innerlijk gepiep, een ervaring: “Maar de invloed is breder, gaat veel verder dan alleen geluid. Ik ben bewuster geworden, op alle vlakken. Omdat ik de kramp, de pijn van een gesloten hart zo goed gevoeld heb, herken ik dit veel beter wanneer het op andere momenten gebeurt, als ik bijvoorbeeld boos ben op iemand, een oordeel heb of me gekwetst voel. Ik kan de klap beter dempen, en sneller de deur weer open zetten, want ook het openen heb ik heel goed gevoeld. Ik heb meer compassie voor alles wat ik liever niet heb. Bovendien, en dat vind ik een hele mooie bonus, merk ik dat ik ook liefdevoller en geduldiger ben naar anderen toe. Zo kom ik al piepend en jengelend heel langzaam dichter bij mezelf.”

Bezoeken: 71